Vlaamse subsidiëring: richtlijnen over de bepaling van reserves

Vanaf 1 januari 2014 is het besluit van de Vlaamse Regering van 8 november 2013 betreffende de algemene regels inzake subsidiëring in werking getreden. In dit besluit werd opgenomen dat een reserve uit werkingssubsidies aangelegd mag worden wanneer de toegekende subsidie de kosten overschrijdt. Dit reserve mag maximaal 20% van het subsidiebedrag bedragen. De totale gecumuleerde reserves kunnen maximaal 50% van het subsidiebedrag van de laatst gesubsidieerde werkingsperiode bedragen. Het subsidiebedrag wordt berekend op jaarbasis.

In de regelgeving werd ook opgenomen dat de minister ad hoc een uitzondering kan maken op de maximale reservebepaling, op basis van een aanwendingsplan waaruit blijkt dat de organisatie deze middelen moet aanhouden in het kader van een investeringsproject. Het voorafgaand advies van de Inspectie van Financiën is hierbij verplicht.

Om deze regelgeving te verduidelijken worden richtlijnen opgesteld door diverse departementen, die onderling kunnen afwijken.
Deze regeling zou volgens een schriftelijke vraag van Katrien Schryvers aan minister Vandeurzen (Vl. Parlement, 23/06/2016) gelden voor volgende sectoren:

• Departement Welzijn, Volksgezondheid en Gezin
• VAPH
• Jongerenwelzijn
• Zorg en Gezondheid
• Kind en Gezin

Een belangrijk discussiepunt binnen een aantal sectoren is de vraag of het bestemd fonds voor sociaal passief moet meetellen als reserve of niet. De minister heeft bevestigd dat bij het maximale reserve geen rekening gehouden wordt met het bestemd fonds voor sociaal passief. Het is dus belangrijk dat alle verenigingen die onder deze regeling vallen, de nodige bestemde fondsen voor sociaal passief aanleggen, in lijn met de gebruiken binnen de sector.

Verder merken we op dat voorzieningen voor risico's en kosten die niet voldoen aan de boekhoudkundige definitie, niet gehandhaafd mogen worden en teruggenomen moeten worden. Indien dit niet gebeurt, zullen deze meetellen als reserve. Voorzieningen dienen naar hun aard duidelijk omschreven verliezen of kosten te dekken, die op balansdatum waarschijnlijk of zeker zijn, maar waarvan het bedrag niet vaststaat. Zij moeten stelselmatig gevormd worden en mogen niet afhangen van het resultaat van het boekjaar.